Los van tijd
haast
haast zou je zeggen…
als het gaat om tijd
of wat we daarvoor verzonnen
met uren
minuten
voorbij de seizoenen
het etmaal verdeeld
ontdaan van tast
tussen licht en donker
een afspraak wereldwijd
een grens
een baken
een kader voor
lichteloos zweven
voor ademhalen
voor al die dingen
buiten de rede
waardoor we
stipt op het werk
de trein kunnen halen
een afspraak verplaatsen
tijd gaat voorbij
tijd bepaalt;
tijd maakt ons moe
of gehaast
te langzaam
of lui
tijd als regiment
van de onverbiddelijke tel
een straffeloos
niet te stoppen
onzichtbare trein
in een oneindig ritme van slagen
die maakt dat nu
alweer voorbij
en straks te laat
morgen opnieuw
verstrijkt
want wie zou nog durven
zonder tijd
zonder klok
zonder meetbaar geweten
alles vergeten
drijvend tussen
licht en donker
tussen waak en slaap
tussen lust en leegte
het zachte lome verlangen
de loop laten gaan;
om zo
de dwingende tijd te verslaan.